اصل عدم مداخله
نویسنده : اکبری، سید محمد؛
(54 صفحه – از 221 تا 274 )
خلاصه ماشینی: بنابراین ما معتقدیم که حاکمیت حاکمیت را محدود می‌کند یعنی یک کشور در چارچوب در درون خاک کشور دیگر وجود ندارد زیرا اگر معتقد به امری جز این بشویم بدین معناست که در یک سرزمین بیش از یک حاکمیت موجود باشد؛حاکمیت کشور مداخله‌گر و حاکمیت کشور مورد مداخله و باتوجه به اینکه حاکمیت قدرت برتر است یکی از این حاکمیتها بر دیگری غلبه می‌یابد؛اگر حاکمیت کشور مداخله‌گر غلبه یابد نفی اصل عدم مداخله و نقض قدرت سیاسی کشور مورد مداخله خواهد بود که با حقوق بین الملل سازگار نیست پس ضرورتا باید قائل به حاکمیت یک کشور در قلمرو خود و نفی حاکمیت کشور دیگر شویم. 4 بنابراین هرچند ملاک قاطعی در این زمینه نیست و اثبات مداخلهء از این نوع با مدعی آن،و بسیار دشوارتر از سایر انواع مداخله است ولی باتوجه به محدودیتهای مذکور در بند 3 ماده 91 و ماده 02 میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی می‌توان گفت که جریان آزاد اطلاعات و تبلیغات اگر مخالف امنیت ملی یا نظم عمومی کشوری باشد5یا دعوت (ترغیب)به تنفر ملی یانژادی یا مذهبی باشد6مشمول اصل عدم مداخله است. 4 در نقد نظرات بالا می‌توان گفت که مداخلهء کشوری در امور کشور دیگر براساس درخواست بمنظور سرکوب شورشیان،فاقد یکی از عناصر مداخله مشمول اصل عدم مداخله است یعنی عنصر فشار و اجبار وجود ندارد زیرا طبق درخواست مداخله صورت گرفته و نیز هدف،تحمیل ارادهء مداخله‌گر نیست بلکه تحمیل ارادهء قدرت حاکم درخواست‌کننده مداخله است بنابراین به معنای دقیق کلمه نقض اصل عدم مداخله به شمار نمی‌آید ولی ممکن است اصل نقض اصول دیگر حقوق بین الملل باشد مانند اصل حق ملتها در تعیین سرنوشت خود.
آخرین دیدگاه‌ها