چالش های حقوقی تشکیل گروه اقتصادی با منافع مشترک

نویسنده : علومی یزدی، حمید رضا؛

(‎20 صفحه – از 65 تا 84 )

چکیده:

ماده ١٠٧ قانون برنامه پنجم توسعه جمهوری اسلامی ایران با هدف تسهیل و گسترش فعالیت مشارکت های قراردادی، تشکیل گروه اقتصادی با منافع مشترک را تجویز نموده است . این نهاد فاقد شخصیت حقوقی مستقل از شرکاء بوده و در قالب شرکت مدنی و با رعایت ضوابط و مقررات مربوط به آن تشکیل میشود. علیرغم وصف قراردادی و فقدان شخصیت حقوقی «گروه اقتصادی» ، بسیاری از احکامی که قانونگذار در این ماده ذکر کرده است ، مناسبت بیشتری با «مشارکت های شرکتی» که دارای شخصیت حقوقی مستقل هستند داشته و از این رو این ماده را ازهدف تسهیل تشکیل مشارکت های قراردادی دور کرده است . این مقاله ابتدا نگاهی به مقررات موجود در نظام حقوقی ایران در مورد تشکیل و فعالیت مشارکت های قراردادی داشته و سپس تغییرات ایجاد شده با وضع ماده ١٠٧ را بررسی میکند. این بررسی نشان میدهد که حتی قبل از تصویب ماده ١٠٧ نیز امکان تشکیل و فعالیت مشارکت های قراردادی بر اساس قوانین موجود – هرچند پراکنده و بعضا مجمل – وجود داشته و ماده ١٠٧ فاقد نقش تجویزی است . در مورد اثر تسهیلی و تشویقی ماده ١٠٧ نیز باید گفت اجمال و اختصار این ماده در کنار ابهامات تفسیری آن، این ماده را از ایفای چنین نقشی نیز باز داشته است . آنچه قدر متیقن از این ماده است ، علاقه و احساس ضرورت برای نظاممند کردن و تسهیل ایجاد و فعالیت گروه اقتصادی با منافع مشترک یا به تعبیری عام تر مشارکت های قرادادی است که میتواند با مقداری مسامحه اسم جنسی برای انواع کنسرسیومها، جونت ونچرها و … باشد.

مطالب مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

*

code