نسبت‌سنجی قوانین و شرعیات در نظام جمهوری اسلامی ایران

نویسنده : صفی شلمزاری، سعید؛ جلالی، سید مجتبی؛ طاهری دهنوی، علی؛

‏(16 صفحه – از 23 تا 38)

چکیده:

با پیشرفت زندگی و به وجود آمدن شرایطی که در زمان ابلاغ دین وجود نداشته است، نیاز به تدوین قانون از سوی شارع بیشتر احساس می‌شود. در عصر غیبت و بسته بودن ابواب علم، تدوین قانون، تفقه و اعلام حکم شارع در مسائل مستحدثه، به فقها واگذار شده است. همچنین در دورانی که حکومت اسلامی شیعیان پس از سالیان طولانی تشکیل شده است، نیاز به اجرای قوانین وضع‌شده از جانب شارع و تدوین قوانین برای موضوعات مستحدثه به وسیلة فقها، بیشتر احساس می‌شود. پرسش اصلی پژوهش، چگونگی ایجاد تعامل میان شرع و قانون است که با روشی تحلیلی و توصیفی به پاسخ آن پرداخته شده است. به دلیل اهمیت تدوین قانون برای حکومت اسلامی، اندیشمندان فقه و حقوق بر آن شدند تا با بررسی شرعی بودن قوانین مصوب فقهای نهاد شورای نگهبان، مشکل شرعیت آن را رفع نمایند؛ از یافته‌های پژوهش می‌توان به این موارد اشاره کرد: الف. به دلیل گسترش مسائل روز و نیاز به تصویب قوانین جدید، گاه قوانینی به تصویب می‌‌رسند که پس از بررسی اجتهادی، نیاز به مطابقت آن با دین اسلام هست. به همین دلیل، فقهای شورای نگهبان بعضا قوانینی را که مجلس برای تایید به شورای نگهبان ارسال می‌‌دارد، فاقد شرایط شرعی می‌دانند و آنها را برای رفع اشکال و نقص به مجلس.باز‌می‌گردانند؛ ب. برخی از قوانین کارآمدی خود را از دست داده‌اند و به تصویب قوانین جدید‌تر نیاز است، ج. با بررسی دقیق‌تر برخی قوانین، عدم مطابقت با دین اسلام در آنها دیده می‌شود که نیاز به اصلاح دارند.

مطالب مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

*

code