حق تعیین سرنوشت در رویۀ قضایی دیوان بین‌المللی دادگستری
نویسنده : کهریزی، رزیتا؛
(12 صفحه – از 67 تا 78)
چکیده:
مفهوم حق تعیین سرنوشت در حقوق بین‌الملل، از دهة 1950 میلادی به این سو تکامل داشته است؛ به‌ویژه در نسبت با حق حاکمیت، یکپارچگی سرزمینی، جدایی‌طلبی، استقلال طلبی و خودمختاری؛ و این تکامل همچنان ادامه دارد. این پژوهش به بررسی تحول مفهوم حق تعیین سرنوشت از مجرای رویة قضایی دیوان بین‌المللی دادگستری، مشتمل بر قضایای استعمارزدایی آفریقای جنوب‌غربی (نامیبیای کنونی) (1949-1971)، صحرای غربی آفریقا (1975)، تیمور شرقی (1995)، ساخت دیوار حائل در سرزمین فلسطین اشغالی (2004) و اعلامیة استقلال کوزوو (2010) می‌پردازد. تحول مفهومی حق تعیین سرنوشت به‌گونه‌ای بوده است که از صرف قابلیت اعمال به فرایندهای استعمارزدایی، اکنون موجب به رسمیت شناخته شدن حق استقلال ساکنان سرزمین‌های غیرخودمختار، امکان اعلام یک جانبة استقلال و جدایی‌طلبی تحت شرایط خاص، برگزاری همه‌پرسی آزاد و حقیقی برای تحقق این حق، و شناسایی تعهدات دولت‌های ثالث شده است. با وجود این، قضات دیوان هنوز از فرصت‌های فراهم‌شده برای تدقیق مفهوم حق تعیین سرنوشت، تعریف مردم (اقوام)، شرایط دارا شدن وضعیت دولت، مشخص کردن تعهدات دولت‌های ثالث، و تعیین موضع حقوق بین‌الملل در برابر اعلام یک‌جانبة استقلال و جدایی‌طلبی بهره نبرده‌اند.
آخرین دیدگاه‌ها