بررسی دفاع مشروع در حقوق بین الملل کیفری

نویسنده : ابوالحسنی، ابوالحسن؛ کناری زاده، حمید رضا؛ بصیر، محمد باقر؛

‏(9 صفحه – از 49 تا 57)

چکیده:

مسئله و هدف: تثبیت اصل دفاع مشروع در منشور سازمان ملل متحد به صورت خودبه خودی نبوده بلکه دوران های طولانی و رویه و عمل متمادی دولت ها لازم بود تا حق دفاع مشروع به صورت یک اصل در حقوق جزای بین الملل درآید. بعد از جنگ جهانی دوم، منشور سازمان ملل متحد در بند 4 ماده 2 ممنوعیت عام و فراگیری برای توسل به زور مقرر داشت و تنها استثنائات آن را اقدام قهری شورای امنیت و اقدام در جهت اعمال حق دفاع مشروع بر شمرد. تدوین کنندگان منشور در نظر داشتند از این طریق از آزادی عمل دولت ها بکاهند. همان طور که در حقوق داخلی فرد در مقابل تهاجم و تجاوز دیگری از خود دفاع می نماید، در حقوق جزای بین الملل نیز کشورها در برابر تهاجم و تجاوز کشور دیگری از خود دفاع میک نند. هر چند تا قبل از تدوین منشور این حق دفاع مشروع، وسیع بوده و کشورها در موارد بسیاری برای خود حق دفاع مشروع قائل بودند ولی با تاسیس سازمان ملل متحد، این حق دفاع مشروع محدود به حمله مسلحانه شده است و فقط در مقابل حمله مسلحانه، کشورها مجاز به دفاع مشروع از خود می باشند که دفاع کنند و مجازات نشوند.

مطالب مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

*

code