ساز و کارهای حقوقی و قضایی ناشی از خسارات و آلودگی های زیست محیطی در حقوق بین الملل

نویسنده : فروغی نیا، حسین؛ دارابی نیا، مرتضی؛ ‏

(22 صفحه – از 129 تا 150)

چکیده:

محیط زیست به عنوان مهمترین چالش بین المللی قرن بیست و یکم خواهد بود. نگرانی های رو به رشد بین المللی در مورد محیط زیست جهانی، پاسخی با تاخیر بسیار به این واقعیت است که در قرن اخیر اجزای عمدة تشکیل دهندة کرة زمین از جمله جو، اقیانوس ها، خاک، سیستم های اقلیمی، گونه های متنوع حیوانی و گیاهی، همگی به لحاظ بهره برداری بی امان و فشردة انسانی از منابع طبیعی زمین در معرض نابودی قرار گرفته اند. در این رابطه با وجود این که بخش بزرگی از حقوق محیط زیست را حقوق داخلی تشکیل می دهد و این حقوق بیشتر به طور مستقیم علیه منابع خصوصی نابودی محیط زیست اجرا میشود، لیکن آلودگی زیست محیطی مرزهای دولتها را محترم نمی شمارد. از این رو، حمایت بین المللی از محیط زیست نیز نباید مقید به مرزها باشد. حقوق بین الملل محیط زیست با این که چند صباحی از عمر آن نمیگذرد و شاخه ای جوان از حقوق بین الملل محسوب میشود که توانسته است بسیاری از بخشهای این حقوق را با تلاطمی جدی مواجه سازد و سهمی بسزا در بسط و گسترش حقوق مسئولیت بین المللی داشته باشد؛ با این حال با وجود گسترش نظامات حقوق بین الملل عمومی و فعالیت محاکم داخلی برخی از دولتها در اعمال حقوق محیط زیست، علاوه بر تدوین قواعد و مقررات شفاف و دقیق در پاسخ به تحولات و واکنشهای مخرب زیست محیطی بدیهی است نقش نهادها و سازمانهایی که در سطح بین المللی دارای مکانیسم قضایی کارآمد جهت به اجرا درآمدن قواعد و مقررات زیست محیطی باشند ضرورتی انکارناپذیر است.