بررسی مفهوم شهروندی به مثابه چارچوبی اخلاقی

نویسنده : عباسی، علیرضا؛ ‏

(12 صفحه – از 25 تا 36)

چکیده:

مفهوم شهر و شهروندی از زاویه های مختلف مورد بررسی قرار گرفته است. برخی از اندیشمندان با نگاهی فرهنگی شهر را یک سیستم فاقد اخلاق می دانند، زیرا مولود و مولد خرده فرهنگ های مختلف است. خرده فرهنگ هایی که در تعارض با یکدیگر قرار گرفته و زمینه ی بروز رفتارهای فردی و گروهی غیراخلاقی و غیرارزشی را فراهم می آورد. بر چنین زمینه ای است که قانون و ابزار حقوقی به عنوان وجه تمایز و تفکیک زندگی مدنی از زندگی بدوی مطرح می گردد؛ اما قانون و ابزار حقوقی برای آن که فصل الخطاب باشد نیاز به شهروندانی دارد که حاکمیت قانون را پذیرفته باشند و این پذیرش به یکی از اجزای مهم فرهنگی آنها تبدیل شده باشد. بنابراین؛ حاکمیت قانون نیاز به زمینه های ذهنی دارد، یکی از این زمینه ها اخلاق است. لذا در پیش برد جامعه ی مدنی در حل و فصل مشکلات ناشی از شهرنشینی و در صدور افعال دسته جمعی این اخلاق است که بر صدر نشسته و زمینه ی اعمال حاکمیت قانون را ایجاد می کند. در دل مفهوم شهروندی، مشارکت مهمترین مولفه ای است که رنگ و بوی اخلاقی دارد. مشارکت در زمینه ی شهروندی شکل گرفته و مفهومی چنان قوی دارد که در بسیاری از مفاهیم اجتماعی و اخلاقی مثل تعاون، کمک متقابل و اشتراک مساعی سهمی از آن را می توان یافت. بر همین زمینه است که شهروندی را می توان به مثابه چارچوبی اخلاقی مورد بررسی قرار داد.

مطالب مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

*

code