نگاهی نو به جمع قرآن

نویسنده : ناصحیان، علی اصغر؛ ‏

(28 صفحه – از 29 تا 56)

خلاصه ماشینی: “ثانیا:بر فرض پذیرفتن این مطلب که پیش از پایان نزول قرآن،جمع و تألیف آنبه صورت مصحف میسر نبود،این امر مستلزم به تعویق افتادن جمع قرآن به زمانپس از رحلت پیامبر صلی الله علیه و اله نیست؛زیرا اگر این کار بسیار مهم تا آخرین روزهایحیات پیامبر صلی الله علیه و اله،انجام نگرفته بود،رسول خدا صلی الله علیه و اله‌در آخرین روزهای زندگیخود آن را سامان می‌داد؛چه اینکه شواهد تاریخی حاکی از آن است که آنحضرت از پایان عمر خود و پایان نزول قرآن آگاه شده بود1و در روزهای آخرعمر خود به امور مهم و سرنوشت‌ساز مانند اعلان ولایت علی علیه السلام در غدیر و بیعتگرفتن از مردم بر ولایت ایشان،اهتمام فراوان می‌ورزید،با این حال چگونه ممکنبود از قرآن کریم که ثقل اکبر بود و آن حضرت اهتمام فوق العاده‌ای نسبت به آنداشت غافل شود،بویژه که آخرین آیه از قرآن که پس از آن هیچ آیه و سوره‌اینازل نشد،طبق دیدگاه مشهور اهل سنت،آیۀ{/(و اتقوا یوما ترجعون فیه إلی الله)/}(بقره281/)است و 9 روز پس از نزول آن،رسول خدا صلی الله علیه و اله از دنیا رفت(ر. با توجه به این مطلب دو اشکال مطرح می‌شود: الف)طبق روایات صحیح،که زید بن ثابت می‌گوید:«کنا عند رسول الله صلی الله علیه و الهنؤلف القرآن من الرقاع»1و نیز به دلیل اجماع مسلمین،جمع آیات قرآن در سوره‌هادر زمان پیامبر صلی الله علیه و اله و با نظارت آن حضرت انجام شده بود(سیوطی،1416:211/1 و212)،در این صورت کار جمع آیات در سوره‌ها از سوی ابو بکر کار تازه‌ای بهحساب نمی‌آید.”