نامبری کتاب در نهج البلاغه: انگیزه ها و گستره کاربری

نویسنده : تقویان، عباس؛ ‏

(14 صفحه – از 65 تا 78)

چکیده:

بازخوانی آن دسته از نصوص و قطعات نهج البلاغه که سید رضی برخلاف روال و روش خود در حذف مصادر و اسانید،به اجمال و در نهایت اختصار اشارتی به سند یا مصدر آنها دارد، می‌تواند در کشف نگاه و رویکرد ویژهء او نسبت به اسناد و مصادر پیش از خود بسیار مؤثر باشد. این نصوص،بسیار اندک و روش نقل آنها در قیاس با دیگر بخشهای نهج البلاغه متفاوت است.به‌ این معنی که در این موارد سید رضی صرفا به متن اکتفا نکرده و به نوعی،مصدر و منبع متن را اعم از کتاب یا راوی معرفی کرده است.اما آیا می‌توان این مقدار تفاوت را خروج از روش‌ معهود و در نتیجه القاکننده تفاوت معنی‌داری در شیوه نقل کلمات امیر المومنین(ع)به حساب‌ آورد یا نه؟سوالی است که باید بررسی تک تک موارد به آن پاسخ داد.