جایگاه علی (ع) در قرائت
نویسنده : عبداللهی عابد، صمد؛
(46 صفحه – از 97 تا 142)
چکیده:
از آنچه عام و خاص در مورد فضایل علی(ع)ذکر کرده‌اند چنین استنباط می‌توان نمود که شخصی اعلم یعنی آن کسی که اعلم به قرآن،قاضی‌ترین،نفس پیامبر،به منزلهء کعبه،دارای علم کتاب و علم تأویل و تفسیر است؛نمی‌تواند در قرائت در اوج نباشد؛زیرا اعلمیت در قرائت،در قاضی‌ترین و عالم‌ترین بودن علی(ع)و حتی در جانشینی پیامبر(ص)نقش دارد.اصولا نمی‌توان پذیرفت که امامی در یکی از اموری که به هدایت امت مرتبط است،فرودست پیروان خود باشد. این مطلب،از طریق استدلال عقلی ثابت می‌شود و علاوه بر این از طریق نقل نیز علی(ع)از جانب پیامبر(ص)قاری‌ترین معرفی شده است و از میان صحابه و تابعین افرادی مثل مسعود،عمار یاسر،ابن عباس،ابو عبد الرحمن سلمی و…بر این امر اذعان کرده‌اند.شاگردان بی‌واسطهء و با واسطه حضرت در قرائت نیز بیانگر جایگاه ایشان در قرائت است.افرادی مثل سلمی،ابو الأسود دئلی،ابن عباس و ابن مسعود بهره‌های فراوانی از ایشان در خصوص قرائت برده‌اند و قرائتهای قراء بعدی مثل عاصم،نافع، حمزه،ابن کثیر،کسائی و ابو عمرو بن علاء و مخصوصا روایت حفص از عاصم که سند طلایی دارد و مورد اتفاق عام و خاص است،منتهی به علی(ع)می‌گردد. اما آنچه از قرائتها به طریق شاذ به علی(ع)منسوب است و افرادی مثل ابن جنی و ابو حیان و قرطبی،متذکر آن شده‌اند.مورد قبول ما نیست و تنها آنچه را که به طریق متواتر و معتبر از آن حضرت به ما رسیده و مورد قرائت در زمان معصومین(ع)بوده،می‌پذیریم.
آخرین دیدگاه‌ها