نگاه فقه تطبیقی به سن بلوغ؛ اماره تعبدی یا نشانه طبیعی

نویسنده : اسماعیل آبادی، علی رضا؛ یزدی مقدم، حمیده؛ ‏

(28 صفحه – از 159 تا 186)

خلاصه ماشینی: “نقد اجماع اجماع ادعا شده از سوی شیخ طوسی چندان اعتباری ندارد؛زیرا تنها عدۀ کمی ازفقها به این دلیل تمسک جسته‌اند و به نظر می‌رسد اجماع مذکور،اجماعی مدرکیاست؛ازاین‌رو،شیخ طوسی،مدعی اجماع،در دیگر کتابهای خود به اجماعاعتنایی نمی‌کند و حتی اگر سن نه و پانزده سال را اجماعی می‌دانست،نباید سن ده سالگی را برای دختران،سن بلوغ اعلام می‌کرد. توجه به این مهم ضروری است که اینروایات همه از معصومان علیهم السلام نقل شده است وگرنه در سخنان و سیرۀ عملی نبوی،سن خاصی برای بلوغ مشخص نشده است،بلکه تنها سفارشهایی در تأیید عملاصحاب از پیامبر صلی الله علیه و آله-رخداد کشتن جنگجویان بنی قریظه و مانند آن-دربارۀ افرادمشکوک میان بالغ و نابالغ رسیده است که با توجه به روییدنه موی زهار حکم موردنظر جاری شده است(مهریزی،1380:302). افزون بر این،نگاهی به واقعیتهای موجود و در نواحی متفاوت،روشن می‌سازدکه همۀ افراد در یک سن خاص(مانند نه و پانزده سال)به این آمادگی نمی‌رسند و همان‌گونه که از روایات برمی‌آید،دختران و پسران شبه جزیرۀ عربستان در مقایسهبا افراد دیگر مناطق زودتر قابلیت باروری می‌یافته‌اند و ازاین‌روست که به طورصحیح نقل شده که دختران در سنین نه و ده سالگی ازدواج می‌کرده‌اند و حتیپیامبر صلی الله علیه و آله با عایشه در چنین سنینی ازدواج کرده‌اند که این موضوع گویای بالغ بودنعایشه در آن دوره است.”