حل و فصل دعاوی سرمایه گذاری از طریق داروی ایکسید و ضرورت الحاق ایران
نویسنده : جلالی، محمود؛
(30 صفحه – از 43 تا 72)
چکیده:
«کنوانسیون ایکسید» یکی از مهمترین معاهدات حقوق بینالملل اقتصادی است که افراد را به عنوان تابعان حقوق بینالملل به رسمیت میشناسد. برخلاف کمتوجهی نسبت به سرمایهگذاری در گذشته، کشورها از اواسط دهه 1980 به طور روزافزونی دیدگاههای مشابهی را درباره برخورد حقوقی با مسئله سرمایهگذاری خصوصی خارجی اتخاذ کردهاند. این امر را میتوان در قوانین ملی کشورها در خصوص سرمایهگذاری، معاهدات دو یا چندجانبه بینالمللی آنها و رویکرد مثبت آنها نسبت به حل و فصل اینگونه دعاوی به خوبی مشاهده کرد. این تشابهات خصوصا در زمینه آزادسازی رژیمهای سرمایهگذاری و حمایت از سرمایهگذاران قابل توجه است. همچنین نکته جالب توجه در این تغییرات، جایگاه خاص داوری به عنوان وسیله انتخابی و ترجیحی حل و فصل دعوا از طریق ثالث است که این امر به دلیل امتیازات داوری نسبت به سایر روشهای حل و فصل دعوا، از جمله «قابلیت انعطاف»، «درجه اعتماد»، «سرعت و کارآیی»، «تخصصیتر بودن»، «هزینه کم» و «محرمانه بودن» است. ایران نیز به رغم اینکه هنوز عضو ایکسید نیست، ولی از این توسعه مستثنا نبوده است. در چند سال گذشته، تغییرات زیادی را میتوان در این زمینه در حقوق آن مشاهده کرد که برای نمونه باید از تسهیلات و تضمینات مربوط به سرمایهگذاری خارجی و اصلاحات در بسیاری از مقررات، از جمله «قوانین داوری تجاری کشور»، «سیاستهای پولی و ارزی»، «رقابتیکردن اقتصاد» و «تلاش برای شکستن انحصارات» نام برد. یکی از راههای جذب و تشویق سرمایهگذاری در کشور، ایجاد تضمینهای حقوقی مناسب، از جمله «امنیت کافی برای سرمایهگذاریهای خارجی» است. بدون شک، پذیرش نظام داوری ایکسید میتواند گام مثبتی برای این مهم در ایران باشد.
آخرین دیدگاهها