زبان قرآن یا زبان ویژه هدایت

نویسنده : سعیدی روشن، محمد باقر؛

‏(20 صفحه – از 21 تا 40)

چکیده:

در این مقاله به سؤالهایی درباره زبان قرآن پاسخ داده می‌شود که از آن جمله است: آیا قرآن دارای یک زبان است یا به تناسب موضوعات مطرح در آن از یک سو و سطوح و لایه‌های تودرتوی معانی قرآنی از دیگرسو، دارای شیوه‌های گوناگون و چند زبان است؟ اگر دارای یک زبان است، همان زبان عموم عقلا و عرف مردم است یا زبان مخصوص به خود را دارد؟ اگر دارای چند زبان است، معیار آن چیست؟ تنوع و تکثر موضوعات، اعم از طبیعی و فراطبیعی می‌باشد یا به اعتبار زوایای گوناگون و اضلاع مختلف قرآن است یا زمان، مکان، مخاطبها، قراین و فضاهای نزول، منشأ تفاوت در موضوع واحد یا موضوعات گوناگون می‌شود؟ و سرانجام، قرآن خواه دارای یک شیوه یا شیوه‌های گوناگون و سطوح مختلف عرضی و طولی باشد، آیا پذیرای هنجارها و قواعد خاصی است یا خیر؟ نویسنده محترم در نهایت، چنین نتیجه‌گیری می‌کند که معقولترین رهیافت در زبان قرآن، «زبان هدایت» است؛ یعنی راهنمایی به سوی هدف برین حیات انسان و جهت‌بخشی و دعوت وی به تعالی وجودی، تا توانمندیها و استعدادهای انسانی او به ثمر نشیند و به هدف آفرینش خویش که کمال انسانی است، نایل آمده، جاودانگی پیام قرآن برای هدایت بشریت تحقق یابد.

مطالب مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

*

code