حقوق سازمان های پخش رادیو تلویزیونی در موافقت نامه های بین المللی و حقوق ایران

نویسنده: صادقی، محمود؛ امید، زهرا؛

آموزه های حقوقی گواه پاییز و زمستان 1394

چکیده:

سازمان های پخش صدا و تصویر، به دلیل نقشی که در زمینه ایجاد دسترسی عمومی به اینگونه آثار و کنترل پخش مجدد آنها دارند، مورد حمایت قانون گذاران قرار گرفته اند. در این پژوهش با استفاده از روش توصیفی – تحلیلی، به دنبال بررسی حقوق تعلق یافته به این سازمان ها، استثنائات احتمالی وارد بر این حقوق و ضمانت اجرای آن هستیم و در زمینه حقوق داخلی نیز به چشم انداز حقوق ایران در موضوع مورد بحث و میزان انطباق قوانین با اسناد بین المللی می پردازیم. بر اساس نتایج به دست آمده، سازمان های پخش صدا و تصویر، در حال حاضر تنها از حق اعطای مجوز یا منع از انجام پخش مجدد، تثبیت و موارد خاصی از تکثیر نسخه های ضبط شده و مخابره با عموم برنامه های ارسالی بهره مند هستند. در کشور ما، پیش نویس لایحه قانون جامع حمایت از حقوق مالکیت ادبی و هنری و حقوق مرتبط بر اساس قانون نمونه وایپو تدوین یافته است، که با توجه به آن، انتظار می رود که سطح حمایت از این سازمان ها به آن چه مد نظر سازمان جهانی مالکیت فکری می باشد، ارتقاء یابد.خلاصه ماشینی:

حقوق سازمان های پخش رادیو تلویزیونی در قوانین فعلی در مقام مقایسه اسناد مذکور با قوانین موجود در این زمینه در کشور ما بایستی اذعان کرد که در حقوق کنونی ایران این سازمان ها را تنها بر اساس ماده 3 قانون ترجمه و تکثیر کتب و نشریات و آثار صوتی مصوب سال 1352 می توان داری حق نسخه برداری، ضبط و تکثیر برنامه های پخش شده از جانب آنها دانست. (بند 28) این حقوق تنها بخشی از حقوقی است که در اسناد بین المللی موجود در زمینه مالکیت فکری سازمان های پخش رادیو تلویزیونی بیان شده است و حقوقی از قبیل حق توزیع، حق مخابره پس از ضبط، حق در دسترس عموم قرار دادن برنامه ها و همچنین حق حمایت از سیگنال های پیش از پخش، در این پیش نویس مورد اشاره قرار نگرفته اند. (ماده 127) در راستای حمایت از سازمان های پخش رادیو تلویزیونی، کشور ایران یکی از کشورهای فعال در مسیر تدوین معاهده جدید وایپو در حمایت از سازمان های داده پراکنی می باشد زیرا این پیش نویس برای سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران، اهمیتی کلیدی دارد. هدف از این معاهده ایجاد یک حمایت مؤثر و متحدالشکل قانونی بین المللی برای سازمان های پخش رادیو تلویزیونی می باشد که بر اساس یک دیدگاه سیگنال محور می باشد و از استفاده بدون اجازه از برنامه های پخش شده توسط این سازمان ها جلوگیری می کند.