جهانی شدن حقوق بشر: اصل عدم مداخله و بحران سوریه

نویسنده: رئیسی دزکی، لیلا؛ کفاش نیری، محمد؛

اندیشمندان حقوق پاییز 1392

چکیده:

جهانی شدن به عنوان فرآیندی که بیشترین تاثیر را بر تعاملات و روابط انسانی بر جای می گذارد، موجب گردیده تا نقش و جایگاه فرد انسانی و حقوقی که بر آن مترتب است، از توجه و یژه ای در نزد افکار عمومی مردم، و دولت ها و سازمانهای بین المللی برخوردار گردد، به گونه ای که شاهد جهانی شدن حقوق بشر در راستا ی قواعد آمره شدن آن هستیم. بر این اساس، جهانی شدن حقوق بشر با تعدیل اصل حاکمیت و عدم مداخله زمینه مداخله نظامی در امور داخلی کشورها را تحت عنوان مداخلات بشر دوستانه و مسئولیت حمایت از حقوق نقض شده فرد انسانی فراهم ساخته است. در این بین، بحران سوریه و وقایعی که از آن تحت عنوان نقض حقوق بشر نام برده می شود، لزوم شناخت و بررسی میزان مطلوبیت و مشروعیت مداخله بشر دوستانه در این کشور را امری ضروری میسازد. شناخت و بررسی که می تواند نشان دهد که حقیقت واقعی مداخله در سوریه و نقض حاکمیت آن تحت عنوان مداخله بشر دوستانه نمی تواند برگرفته از تحولات جهانی حقوق بشر در فرآیند جهانی شدن به و یژه در راستای حمایت از حقوق انسان، جایگاه وی و نقض حقوقی که بر وی مترتب است، باشد؛ بلکه انگیزه های سیاسی با توجیه نقض حقوق بشر در پشت صحنه بحران سوریه آشکار می باشد.خلاصه ماشینی:

“Solidarity Rights باید توجه داشت سازمان ملل متحد، همواره حقوق بشر را در کنار توسعه ، صـلح و امنیت به عنوان پایه های فعالیت و عملکردی خود مورد توجه و تأکید قرار داده اسـت ، به گونه ای که جهت جلوگیری از روند به انزوا کـشیده شـدن سـازمان ملـل متحـد در چالشهای مهم بین المللی برخاسته از نقض حقوق بشر در سـطح جهـان ، پـس از پایـان جنگ سرد تلاش نمود تا در گزارشی که توسط کوفی عنان ، دبیرکل وقت سازمان ملـل متحد در مارس ٢٠٠٥ به مجمع عمومی سازمان ملـل متحـد تحـت عنـوان « بـا آزادی بیشتر: به سوی توسعه ، امنیت و حقوق بـشر » ارائـه گردیـد، بـا نقـد عملکـرد گذشـته کمیسیون حقوق بشر ١، ارتقای آن را به شورای حقوق بـشر٢ بـه عنـوان یکـی از ارکـان سازمان ملل متحد در کنار «شورای امنیـت ٣» و «شـورای اقتـصادی و اجتمـاعی » مـورد توصیه و تأکید قرار داد. از این رو، هر گونه مداخله ای که بخواهد جهت پایان دادن به نقـض حقوق بشر و حفاظت و حمایت از آن در سوریه صـورت پـذیرد، بایـد تحـت نظـر و کنترل نظارت سازمان ملل از طریق شورای امنیت و به صورت دسته جمعی و با هـدف صرفا انسان دوستانه صورت پذیرد، چرا که در غیـر ایـن صـورت شـاهد شـکل گیـری رویه ای در روابط بین الملل خواهیم بود که در آن می توان به بهانـه نقـض حقـوق بـشر خارج از چارچوب منشور سازمان ملل تحت عنوان مداخلـه بـشر دوسـتانه ، اقـدام بـه مداخله نظامی و تغییر رژیم دولتهای مخالف نمود.”